Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Τι σου κάνει ένα podcast...

Πριν λίγες μέρες, αλλά και νωρίτερα που το ξανάκουσα, ένα podcast με έβαλε σε σκέψεις. Ο καθένας μας, λίγο ή πολύ, έχει κατασταλλάξει στο πώς θέλει τον/την ιδανικό/-ή σύντροφό του. Κι ο καθένας μας ελπίζει κι εύχεται να το βρει αυτό το ιδανικό, αργά ή γρήγορα. Ωραία μέχρι εδώ, δε φέρνω αντίρρηση - κάπου εκεί έξω υπάρχει (;) εκείνος ο άνθρωπος που θα ταιριάξει απόλυτα στα θέλω μας (κι εμείς στα δικά του).

Αναρωτιέμαι όμως κάτι. Πες ότι γνωρίζεις κάποιον, περνάς καλά μαζί του, αισθάνεσαι όμορφα κι έχει τα περισσότερα από αυτά που ζητάς... Σε ένα ποσοστό, ας πούμε, 90-95%. Υπάρχουν λεπτομέρειες που δε σου "κάθονται" καλά, αλλά είναι λεπτομέρειες. Μπορείς α-νε-τό-τα-τα να τις αφήσεις στην άκρη. Γιατί περνάς πραγματικά όμορφα.


Αλλά. Δεν είναι αυτό το απόλυτο που ζητάς.

Τι κάνεις λοιπόν; Συμβιβάζεσαι μ' αυτό που έχεις; (ξαναθυμίζω, μιλάω για μικρό συμβιβασμό, όχι τραγικά πράγματα) - ή το διαλύεις προς αναζήτηση του ιδανικού σου; Κι αν δεν το βρεις; Κι αν το ιδανικό σου είναι τόσο ιδανικό που καταντάει άπιαστο; Να αφήσεις αυτό το τόσο καλό, δεν είναι άδικο;

Εδώ σας θέλω.

Τι - στο - καλό - κάνεις;

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα σας απαντήσω επίσης αύριο...

Ειρήνη είπε...

Θα περιμένω :)

Unknown είπε...

Κανένας μας δεν είναι τέλειος (ούτε εμείς είμαστε). Εάν είναι λίγα τα πράγματα που μας ενοχλούν και είναι ασήμαντα τότε θα κάτσεις με αυτόν που είσαι. Τα ασήμαντα πράγματα που μας ενοχλούν πρέπει να τα λέμε και να ζητήσουμε να το αλλάξουν (όπως πρέπει να σεβαστούμε τι ενοχλεί τον άλλον και να το αλλάξουμε).
Φιλιά πολλά!
@Julia

Ειρήνη είπε...

Μα σε μια σχέση, κατ' εμέ, πρέπει να αποδέχεσαι τον άλλο όπως είναι, όχι να του ζητήσεις να γίνει όπως τον θέλεις. Ελευθερία και σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου...

Σ' ευχαριστώ που πέρασες :)

NamNaira είπε...

Ρε συ τι λες?
Εγώ δεν γνωρίζω κανέναν που να χει βρει το "απόλυτο" που λες.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη συμβιβάζεσαι αργά ή γρήγορα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Για πιο "απόλυτο" μιλάς? Γι' αυτό που στατιστικά δεν παίζει να το συναντήσεις ποτέ?

NamNaira είπε...

*ποιο (μόλις ξύπνησα!)

Ειρήνη είπε...

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, δε λένε; :P

Εγώ δε λέω τίποτα, τις γνώμες σας ήθελα να διαβάσω.

ΜAΡΙΑ (Passion) είπε...

Εγώ προσωπικά έχω διαπιστώσει τα εξής! Αγαπάς κάποιον/α & τον/την θαυμάζεις τόσο πολύ γι 'αυτό που είναι! Δέχεσαι τα ελαττώματά του... αυτά που δεν σου αρέσουν...τα μυστήρια & τις ιδιοτροπίες του...αλλά συμβιβάζεσαι μ' αυτά επειδή τον θέλεις, τον αγαπάς, τον χρειάζεσαι. Αν υπερισκύουν τα θετικά απ' τα αρνητικά τότε για εσένα είναι το απόλυτο και το ιδανικό. Βέβαια νομίζεις ότι είναι... αλλά εσύ το νιώθεις. Επίσης, ποτέ μα ποτέ δεν γνωρίζεις κάποιον 100% καλά!

Καλό Σαβ/κο!

Ειρήνη είπε...

Μαρία,
σ' ευχαριστώ που πέρασες.. Καλή εβδομάδα να έχεις.