Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Χωρίς τίτλο

Τι σας έλεγα για τις φάλτσες νότες;

Ε, είναι μια από αυτές τις περιόδους. Που σου έρχονται φάλτσες νότες από παντού, μερικές μάλιστα έχουν τόσο αιχμηρά βέλη που σε κάνουν να αιμορραγείς για καιρό. Και οκ, η πληγή κάποια στιγμή επουλώνεται.. το σημάδι όμως που αφήνει πίσω, στην ψυχή σου, αυτό πότε και πώς στο καλό επουλώνεται; Και πόσα σημάδια μπορεί να αντέξει άραγε μια ψυχή; Ναι, είμαι στις μαύρες μου, δεν κάνετε λάθος. Κακώς ίσως που τα λέω έτσι.. "δημοσίως"... αλλά μου είπαν πως τα μπλογκ είναι σαν την ψυχανάλυση..

Λέτε να βοηθήσει και να τον γλυτώσω τον ψυχολόγο τελικά;

Ή αυτός να γλυτώσει από μένα, όπως το πάρει κανείς...

Ας ακούσουμε κάτι, έτσι να ελαφρύνουμε το κλίμα (λέμε τώρα...)

2 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Ειρήνη μου, όλα περνάνε τελικα.
αυτό που λενε, πως ο χρόνος ειναι μεγάλος γιατρός ..πλαστικός ειναι και επουλώνει τις πληγές άψογα!
άκου που σου λέω :))

Ειρήνη είπε...

Πλαστικός λες, ε; Χμμ.. Βασικά απλός γιατρός θέλω να γίνει, ας μείνουν και κάποια σημάδια, έτσι να θυμόμαστε και να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη...