Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Σημάδια

Τα τελευταία χρόνια έπαψα να αναρωτιέμαι αν όλα γίνονται για κάποιο λόγο ή είναι απλά τυχαία. Είμαι πια σίγουρη. Τα σημάδια είναι τριγύρω μας, άσχετα αν είμαστε ικανοί, ή διατεθιμμένοι, να τα δούμε. Μπορεί να φαίνονται σαν συμπτώσεις, αν όμως παρατηρήσεις καλά-καλά θα δεις ότι υπάρχει μια αλληλουχία, μια αλυσίδα συνδεδεμένων σκέψεων, λόγων, πράξεων που αν δε γινόταν το ένα δε θα υπήρχε περίπτωση να γίνει και το άλλο.. και είναι στιγμές που σου 'ρχονται όλα μαζεμένα, και όταν γίνεται η αρχή τα υπόλοιπα ακολουθούν σαν χείμαρρος.. χωράνε μέσα σε ένα καλοκαίρι, χωράνε ακόμα και μέσα σε λίγες μέρες... ξεκαθάρισμα συναισθημάτων που πάλιωσαν πια, που πλέον σε πληγώνουν και δεν τα θέλεις να υπάρχουν (και όταν καταφέρνεις να τα ξορκίσες, αχ! τι ανακούφιση είναι αυτή που αισθάνεσαι κι ας σου κόστισαν χρόνια απ' τη ζωή σου), χώρο που ξαφνικά ανοίγει στην καρδιά και το μυαλό σου για νέα συναισθήματα εκεί που έλεγες πως τίποτε πια δε χωράει και που δεν το περίμενες κιόλας να συμβεί (ή, το πιο πιθανό, να είχε συμβεί καιρό πριν αλλά δεν το είχες συνειδητοποιήσει), συναισθήματα που δε μπορείς (ή δεν τολμάς) να ονοματίσεις, αλλά ξέρεις πως είναι βαθιά γιατί πρώτη φορά που συμπεριφέρεσαι έτσι... που αφήνεις χώρο και χρόνο... ελευθερία θαρρώ το λένε... στο άλλο άτομο και που το μόνο που σε νοιάζει είναι να είναι ευτυχισμένο... κι ας μην είσαι εσύ που το προκαλείς αυτό... ξαφνικά μια νέα εισβολή στη ζωή σου που έφερε τα πάνω κάτω αλλά που τελείωσε τόσο γρήγορα όσο και άρχισε και το μόνο, συνειδητοποιείς τώρα, καλό που έκανε ήταν να βρεις την - ή μάλλον, όχι να βρεις.. να προκύψει , χωρίς να το επιδιώξεις η - ευκαιρία και το θάρρος, πάνω απ' όλα, να ξεστομίσεις πράγματα.. αλλού.. εκεί που είχες ορκιστεί στον εαυτό σου να μην ξεγυμνωθείς... κι ας μην έχουν σημασία εν τέλει που ειπώθηκαν... όλα λοιπόν αυτά τα πράγματα που έγιναν σε μια έκρηξη αλληλένδετων γεγονότων, όχι, με τίποτα δεν είναι τυχαία... και φυσικά όλα ξεκινάνε ακόμα πιο πίσω... τόσο πίσω που θα χρειαζόμουν σελίδες ολόκληρες να τα θυμηθώ... όχι ότι έχει νόημα βέβαια... το νόημα είναι τώρα, στο παρόν... κι ας μην είναι τα πράγματα όπως θα ήθελες να είναι, ωστόσο είναι ενθαρρυντικό να ξέρεις ότι βλέπεις αρκετά καθαρά, ότι μπορείς κι αντιλαμβάνεσαι σημάδια και γνωρίζεις πολύ καλά πως... όλα γίνονται για κάποιο λόγο... και περιμένεις... αυτό το λόγο...

6 σχόλια:

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΥΣ-ΦΙΛΕΣ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ Ο ΝΕΟΣ ΜΗΝΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑ!!!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ:)

Ειρήνη είπε...

Ευχαριστώ, καλό μήνα.

koulpa είπε...

έπρεπε να περάσει η μπόρα για να έλθω.. :) :)
μικρός αποφάσισα ότι όλα είναι τυχαία.. απλά για να μη παιδεύομαι.. αλλά συν αθηνά και χείρα κίνει.. :) :)
την καλημέρα μου :) :)

Ειρήνη είπε...

Μπα, πού να περάσει η μπόρα... φαίνεται πως τραβώ τα συναισθηματικά μπλεξίματα ωσάν έμβιο αλεξικέραυνο... απλά αποφάσισα να απέχω για λίγο διάστημα, να αποστασιοποιηθώ όσο μπορώ, γιατί αυτή η κατάσταση καταντάει τρέλα και μαζοχισμός.

Καλημέρα... μου έλειψες χαζούλι. Εσύ όλα καλά;

koulpa είπε...

χαχα όπως κατάλαβες ενοούσα τη δική μου μπόρα.. που ευτυχώς ήταν πιό χειροπιαστή και με θεραπία.. :) :)
καλά ξεμπερδέματα και σε σένα.. :) :)
ε κι εγώ όλο και μπένω.. θα βρεθούμε.. :) :)
καλημερούδιααα :) :)

Ειρήνη είπε...

Ναι, το κατάλαβα λίγο αργά, δεν είχα διαβάσει ακόμα τα δικά σου όταν σου απάντησα...

Καλημέρα, φιλιά.