Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Δειλία

Οι άνθρωποι είναι δειλοί. Μπορείς να τους πεις και κότες, αλλά τι σου φταίνε τα δύστυχα τα δίποδα; Δειλιάζουν να πουν την αλήθεια, δειλιάζουν να σταθούν απέναντί σου και να σου πουν σταράτα τι και γιατί συμβαίνει. Δυο φράσεις ρε παιδί μου. Ούτε καν αυτές. Κι ας είπες σε κατ' ιδίαν συζήτηση πόσο εκτιμάς την αλήθεια, πόσο την προτιμάς απ' το σκοτάδι - ακόμα κι αν πονάει. Κι ας συμφώνησαν μαζί σου και σου είπαν ότι το ίδιο θέλουν κι εκείνοι. Κι ας ξέρουν ότι με την αλήθεια θα ηρεμήσεις επιτέλους και θα προχωρήσεις παρακάτω.

Αλλά οοοοόχι. Όταν φτάσει η ώρα να πουν αυτοί την αλήθεια, να μη σε αφήσουν να αναρωτιέσαι.. τότε σωπαίνουν, δειλιάζουν, εξαφανίζονται. Γίνεσαι ένα τίποτα γι' αυτούς. Δε θέλουν καν τη φιλία σου, κάτι που έλεγαν πως το ήθελαν πολύ. Κι εσύ μένεις με την απορία τι στο καλό έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη. Τι τους έκανε να ξεχάσουν όλα αυτά που είπαν.

Ή μήπως ποτέ δεν τα εννοούσαν;

Κουράστηκα από τα μεγάλα λόγια, γαμώ το κέρατό μου.

Κουράστηκα.


8 σχόλια:

NamNaira είπε...

Δεν καταλαβαίνω, γιατί να είναι ο ειλικρινής το θύμα σ αυτές τις περιπτώσεις?

Όχι Ειρήνη μου, ήρθε η ώρα να αντιστραφούν οι ρόλοι.

Ο ειλικρινής πρέπει να κάνει τώρα πάρτυ γιατί είναι γαμάτος και του αξίζει.

Ο δειλός ας πρόσεχε!

Άντε, στην υγειά μας!

Ειρήνη είπε...

Όμως έτσι είναι πάντα τα πράγματα, δυστυχώς.. πάντα ο ειλικρινής κι ο καλοπροαίρετος είναι το θύμα... δεν καταλαβαίνω, πρέπει να γίνουμε όλοι κωλόπαιδα για να μην πληγωνόμαστε; Αρνούμαι ρε γαμώτο!

Στην υγειά μας, ναι, αλλά όταν μας περάσει λίγο.. ακόμα είναι πολυ πρόσφατο και... δεν...

Καλώς μας ήλθες.

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

ΜΑΖΙ ΣΟΥ...

Ειρήνη είπε...

Κι άλλη παθούσα; Βοήθειά μας...

nefelokokkugia είπε...

Ποιά δεν είναι παθούσα καλό μου?
Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, λένε.
Φιλιά

Ειρήνη είπε...

Ναι, σίγουρα είναι. Και το καλό είναι πως, όσο μεγαλώνουμε (τουλάχιστον να μιλήσω για μένα προσωπικά), τόσο πιο γρήγορα αφήνουμε τέτοια πράγματα πίσω μας και προχωράμε παρακάτω.

Καλησπέρα Νεφ!

moutro είπε...

Πόσοι αντέχουνε μια αλήθεια βρε Ειρήνη μου? Όχι μόνο να την πουν. Αλλά και να την ακούσουν.
Μην κουράζεσαι από λόγια. να κουράζεσαι από επιλογές. και μετά να τις αλλάζεις :)

Ειρήνη είπε...

Λίγοι όντως, πολύ λίγοι.. Αλλά πού θα πάει, θα τους βρω αυτούς τους λίγους κάποια στιγμή. Βασικά ένα μόνο (και μοναδικό) αντιπροσωπευτικό του είδους μού αρκεί.
Η παρούσα ανάρτηση γράφτηκε... εν βρασμώ ψυχής, γι' αυτό και η "κούραση".. Δεν αναλώνομαι πλέον πολύ σε τέτοιες σχέσεις/ανθρώπους, αυτά τα έκανα στα ...νιάτα μου. Τώρα ξέρω καλύτερα :)