Σκιάχτρα

"...
     Ο Χαλίλ Γκιμπράν διηγείται μια όμορφη ιστορία. Οι αγρότες στα χωριά, για να προστατέψουν τη σοδειά στα χωράφια τους, δημιουργούν έναν ψεύτικο άνθρωπο, ένα σκιάχτρο. Είναι απλώς ένα ξύλο, δεμένο σ' ένα άλλο ξύλο· μοιάζει σχεδόν με σταυρό. Και ύστερα του φοράνε κάποια ρούχα, και ίσως ένα πήλινο τσουκάλι στη θέση του κεφαλιού. Αυτό αρκεί για να κρατήσει τα πουλιά και τα ζώα μακριά, από το φόβο ότι κάποιος βρίσκεται εκεί. Τα ρούχα και τα δύο χέρια κάνουν τα ζώα να πιστέψουν ότι κάποιος παρακολουθεί. Για τα ζώα αυτό αρκεί· μένουν μακριά από το χωράφι.
     Ο Γκιμπράν λέει: Κάποτε ρώτησα ένα τέτοιο σκιάχτρο, «Μπορώ να καταλάβω τον αγρότη που σ' εφτιαξε - σε χρειάζεται. Μπορώ να καταλάβω τα καημένα τα ζώα - δεν έχουν αρκετή ευφυΐα για να δουν ότι είσαι κάτι ψεύτικο. Αλλά στη βροχή, στον ήλιο, στο καυτό καλοκαίρι, στον κρύο χειμώνα, παραμένεις εδώ: για ποιόν λόγο;»
     Και το σκιάχτρο απάντησε: «Δεν γνωρίζεις τη χαρά μου. Απλώς και μόνο το να κάνω αυτά τα ζώα να με φοβούνται μου δίνει τόση χαρά, που αξίζει να υποφέρω τη βροχή, τον ήλιο, τη ζέστη, τον χειμώνα, τα πάντα. Κάνω χιλιάδες ζώα να με φοβούνται! Γνωρίζω ότι είμαι κάτι ψεύτικο, ότι μέσα μου δεν υπάρχει τίποτε, αλλά δεν με νοιάζει. Η χαρά μου είναι να κάνω τους άλλους να με φοβούνται.»


Θέλω να σας ρωτήσω: Προτιμάτε να είστε σκιάχτρο - χωρίς τίποτα στο εσωτερικό, να κάνετε κάποιον να φοβάται, να κάνετε κάποιον ευτυχισμένο, να κάνετε κάποιον ταπεινωμένο, να κάνετε κάποιον σεβαστό; Η ζωή σας είναι μόνο για τους άλλους; Θα κοιτάξετε ποτέ στο εσωτερικό; Υπάρχει κάποιος μέσα στο σπίτι ή όχι; Σας ενδιαφέρει ν' αναζητήσετε το αφεντικό του σπιτιού; 


Το αφεντικό είναι εδώ - ίσως κοιμάται, αλλά μπορεί να αφυπνιστεί. Και μόλις αφυπνιστεί  το αφεντικό μέσα σας, ολόκληρη η ζωή σας αποκτά νέα χρώματα, νέα ουράνια τόξα, νέα λουλούδια, νέα μουσική, νέους χορούς. Είστε ζωντανοί, για πρώτη φορά."


απόσπασμα από το βιβλίο 
Συναισθηματική Ευδαιμονία, Μια από τις πιο σημαντικές πνευματικές διδασκαλίες του OSHO (Εκδόσεις Ενάλιος)

Κυριακή

δεν έχω να πω πολλά απόψε..
(τι πρωτότυπο, θα έλεγε κανείς..)


απλά συνειδητοποίησα πόσο γρήγορα πέρασε το σαββατοκύριακο, μεταξύ μαθημάτων και δουλειάς στο σπίτι, διαβάσματος και αναπολήματος...


ήταν και όμορφες αυτές οι δύο ημέρες, με τίποτα δε θύμιζαν φθινόπωρο...


ήθελα πολύ, πάρα πολύ να βγω μια βόλτα, αλλά μια βόλτα με καλή παρέα.. δεν ήθελα να βγω απλά για να βγω..  ήθελα να είναι με άτομο που να μπορώ να έχω ουσιαστική επικοινωνία.. και πάνω εκεί ήταν που συνειδητοποίησα πως ειδικά σήμερα κανείς δε θα με γέμιζε.. άραγε εγώ να έχω αλλάξει τόσο πολύ που είμαι πλέον πολύ απαιτητική ή μήπως οι άλλοι δεν έχουν κάτι ενδιαφέρον να (μου) προσφέρουν; 


δεν πειράζει όμως, μου έκανε καλό και η ηρεμία στο σπίτι, βρήκα και την ευκαιρία να διαλέξω και να παραγγείλω κάποια cd με χαλαρωτικά, new age ακούσματα, από εκείνα τα περίεργα που ακούω εγώ, όπως θα έλεγε και μια φίλη.. 


μ'αυτά και μ'αυτά έφτασε το βράδυ της Κυριακής και σχεδόν το ξεκίνημα μιας καινούριας εβδομάδας. Να σας ευχηθώ να περάσετε όμορφα και να μην είναι και πολύ κουραστικές αυτές οι μέρες.. αν όμως είναι, τότε ας έχουμε όλοι μας τη σκέψη μας στο επόμενο Σαββατοκύριακο..


καλό σας βράδυ και καλή εβδομάδα να έχουμε...

Καλή μας χρονιά!

Όχι, δεν τα έχασα ακόμη! Ξέρω πως δεν είναι πρωτοχρονιά, ωστόσο κάθε Σεπτέμβρης για μένα είναι και μια καινούρια αρχή. Θες το τέλος των διακοπών; Θες την αρχή των μαθημάτων (που αποτελούν την απογευματινή μου δουλειά); Θες την αλλαγή της εποχής και που πλέον μπαίνουμε σιγά-σιγά στο χειμώνα και στις μικρότερες μέρες και μεγαλύτερες νύχτες; Ε, όλα αυτά μαζί με κάνουν πάντα να βλέπω το (δικό μου) έτος να κρατάει από Σεπτέμβρη μέχρι και Μάιο. Από αύριο λοιπόν αρχίζουν τα ζόρια, με περιμένουν συνολικά γύρω στις 60 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, χωρίς να υπολογίζω τις ώρες για διόρθωμα και προετοιμασία, συν άλλες 20-30 ώρες διαβάσματος (ένεκα ανοιχτού πανεπιστημίου του οποίου από φέτος έχω τη χαρά να αναγγείλω πως γίνομαι φοιτήτρια - ή υποψήφια προς αποχώριση, όπως πετυχημένα είπε κάποιος από τους παλιούς φοιτητές του ΕΑΠ χαχαχα). Το σίγουρο είναι πως με περιμένει μεγάλο λούκι, αλλά να σας πω ένα μυστικό;


...μ' αρέσει! Πρώτη φορά που ξεκινάει μια (δική μου) χρονιά με χαμόγελο και μεγάλα επίπεδα ενέργειας! Δεν ξέρω αν είναι λόγω της γενικότερης μετάλλαξης που έχω πάθει τελευταία (στα πλαίσια της οποίας αποφάσισα να σταματήσω και μια φαρμακευτική αγωγή που μου έκανε τα νεύρα κρόσια και τη διάθεση μια να είναι στα σύννεφα και μια να πέφτει στα πατώματα σα χαλασμένο ασανσέρ) ή αν οφείλεται στο ότι ανέκαθεν το ήθελα - και συνεχίζω να το θέλω πολύ (το να γίνω φοιτήτρια ντε!).  Αφού δεν μπόρεσα τότε που έπρεπε να μπω στη σχολή που ήθελα (σημαντικός ο λόγος και σίγουρα όχι θέμα διαβάσματος), ας το κάνω τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά, έτσι δε λένε; :))

Είμαι χαρούμενη! Περίεργο, μιας και δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, αλλά είμαι! Χμμ.. τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και να χαίρομαι που θα μπω πάλι σε ένα ρυθμό, που θα ξαναδώ τις μικρές (και μεγάλες) φατσούλες που από τον περασμένο Μάιο σίγουρα θα έχουν αλλάξει και θα έχουν μεγαλώσει, που θα ξαναρχίσω να διαβάζω πράγματα που αγαπώ και να βάζω το μυαλό μου σε σκέψη (και σε παίδεμα χαχα - γιατρέ μου, μήπως είμαι μαζόχα;;;).. Πολλοί οι λόγοι τελικά! Βέβαια, ίσως κατά τα Χριστούγεννα να τα έχω φτύσει και να αναθεματίζω την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισα (να προσπαθήσω) να χωρέσω τρία καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, και να σας ζαλίζω κιόλας και να γκρινιάζω όλη την ώρα χαχα, αλλά έχω αποφασίσει να ζω το παρόν, οπότε δεν ανησυχώ ακόμη για το μέλλον - η μετάλλαξη που λέγαμε! (Ή το ..πέταγμα, σαν αυτό του γλάρου Ιωνάθαν ;) )

Ουπς! Σταματήστε με καλέ, με έπιασε η παρλαπιπίαση πάλι. Άντε, να σας χαρίσω ένα αγαπημένο τραγουδάκι και να μας ευχηθώ και πάλι.. καλή χρονιά! Σε ό,τι κάνει ο καθένας σας, σε ό,τι έχει βάλει σα στόχο, σε όλα του τα όνειρα, εύχομαι όλα καλά να πάνε και να διατηρείτε το χαμόγελό σας! :)



ΥΓ: ...and no, I'm not in love! Δεν οφείλεται εκεί η όλη μου χαρά - και απλά μου αρέσει το συγκεκριμένο τραγούδι πολύ πολύ πολύ! Είναι ...my happy song!

Παιχνιδάκι!

Παίζουμε; Παίζουμε! Γιατί όχι, άλλωστε; Μικρά παιδιά δεν είμαστε κι εμείς; (Επ! Εσύ εκεί στο βάθος, σε άκουσα που έβηξες, υπονοείς κάτι φίλος;;;; Αααα είπα μήπως!!!).
Εξάλλου όπως λέει κι ο Χόρχε Μπουκάι, όλοι μέσα μας έχουμε ένα παιδί που δεν πρέπει να το αφήνουμε στο παράπονο ή να το αγνοούμε ;) Ώρα λοιπόν να πάρει τα ηνία η μικρή Ειρήνη!

Στο παιχνιδάκι με προσκάλεσε η Μαρία - Μαρία μπορεί να μην είχα ακόμη το χρόνο να σε "γνωρίσω", όμως χαίρομαι και σε ευχαριστώ πολύ γι' αυτή την πρόσκληση! :)

Έχουμε και λέμε λοιπόν, οι κανόνες του παιχνιδιού είναι οι εξής:

1. Να αναφέρεις ποιός σε προσκάλεσε.
2. Να καταγράψεις 10 πράγματα που αγαπάς.
3. Να προσκαλέσεις κι εσύ με τη σειρά σου 10 ακόμη bloggers φίλους.


Δέκα πράγματα που αγαπώ λοιπόν.. για να δούμε..
1. Αγαπώ τους δικούς μου ανθρώπους. Συνειδητοποιώ πως δεν τους το λέω συχνά, πως τις περισσότερες φορές προσπαθώ να κρατάω τα συναισθήματά μου μέσα μου, όμως.. τους αγαπώ πολύ! Και είναι και μακριά και μου λείπουν ακόμα περισσότερο :(
2. Αγαπώ να διδάσκω! Και αγαπώ τα παιδιά που διδάσκω! Μπορεί να κουράζομαι πολύ, μπορεί πολλές φορές να σπάζουν τα νεύρα μου, ωστόσο τις περισσότερες φορές η ψυχολογική ανταμοιβή και η ευχαρίστηση είναι απερίγραπτη! Και η αγάπη που βλέπω στα πρόσωπα των παιδιών μου φέρνει δάκρυα στα μάτια, ένα μεγάλο χαμόγελο και με κάνει να τα αγαπώ ακόμα περισσότερο!  
3. Αγαπώ να διαβάζω. Και αγαπώ να μαθαίνω! Αγαπώ να ψάχνομαι μέσα από τα βιβλία, να ανακαλύπτω πράγματα για τον εαυτό μου, πράγματα για τους άλλους και για τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Μου αρέσει  να διευρύνω τους ορίζοντές μου, μακάρι να μπορούσα να ζήσω εκατοντάδες χρόνια για να προλάβω να διαβάσω όλα αυτά που θέλω να διαβάσω!
4. Αγαπώ να φροντίζω, να νοιάζομαι. Να δίνω πολλά κι ας παίρνω πολλές φορές λίγα. Όσο και να λέω πως μπούχτισα, συνειδητοποιώ πως έχω μεγάλα αποθέματα ακόμα..
5. Αγαπώ πολύ τη φύση, αγαπώ απλά πράγματα και όμορφες στιγμές.. μια βόλτα στο πάρκο, ένα ηλιοβασίλεμα, μια πνοή ανέμου, ένα όμορφο τραγούδι, ένα ζεστό χαμόγελο, μια κουβέντα αγάπης..
6. Αγαπώ να μαγειρεύω.. να πειραματίζομαι... κι ας μην έχω το χρόνο να το κάνω ούτε με ποιον να το μοιραστώ..
7. Αγαπώ να συζητώ με ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ανθρώπους που δε θα σταθούν στην επιφάνεια, αλλά θα έχουν κάτι παραπάνω να σου δώσουν και να "απαιτήσουν" από σένα...
8. Αγαπώ τη δημιουργία. Οτιδήποτε! Θα 'θελα πολύ να έχω το χρόνο να μεταμορφώσω τα έπιπλά μου, να κάνω περισσότερα παζλ, να ζωγραφίσω, να κεντήσω, να φτιάξω πράγματα από το τίποτε, να μάθω να παίζω κιθάρα και πιάνο, να γράψω, να μάθω κεραμική, να φωτογραφίσω τα πάντα γύρω μου και τόσα, τόσα άλλα!
9. Αγαπώ τη μουσική. Με χαλαρώνει, με ηρεμεί, με κάνει να αισθάνομαι όμορφα...
Και τέλος...
10. Αγαπώ να είμαι Εγώ..


Θα μπορούσα να προσθέσω και πολλά άλλα, αλλά οι κανόνες είναι κανόνες :)  Οπότε με τη σειρά μου ας προσκαλέσω δέκα φίλους να μοιραστούν μαζί μας δέκα πράγματα που αυτοί αγαπούν, για να τους μάθουμε λίγο καλύτερα:
1. Τη Μαριλένα , παρόλο που ξέρω πως δε συμμετέχει σε παιχνίδια πλέον (ελπίζω στο παρόν να κάνει μια εξαίρεση)
2. Τον marco 
3. Τον Ιπτάμενο Ολλανδό   
4. Την Eva F. 
5. Τη Ρένα 
6. Τον Σκρουτζάκο 
7. Τον Άσκαρ 
8. Τον koulpa 
9. Τη neli 
and last, but not least:
10. Τον Άθεο (βέβαια το μπλογκ σου μάλλον δεν είναι κατάλληλο για κάτι τέτοιο, οπότε μετά χαράς σου "παραχωρώ" χώρο εδώ :) )


Update: Μόλις είδα ότι στο παιχνίδι αυτό με προσκάλεσε και η συνονόματη Ειρηνη Σ - σ' ευχαριστώ πολύ, Ειρήνη! :)

Ευτυχία είναι...

Βγαίνεις από το αυτοκίνητο και μεμιάς νιώθεις τη δροσερή θαλασσινή αύρα να χαϊδεύει τα μάγουλά σου... Κουβαλάς γρήγορα γρήγορα τα πράγματά σου για να βρεθείς όσο γίνεται πιο σύντομα στη αγκαλιά της ήσυχης παραλίας...

Μετά από λίγο μια ευχάριστη αίσθηση σε περιμένει καθώς τα γυμνά σου πόδια χώνονται στη ζεστή άμμο...



Νιώθεις τη θαλπωρή της να αγκαλιάζει όλο σου το κορμί και τον απογευματινό ήλιο να χαϊδεύει το δέρμα σου παίζοντας με τα σύννεφα και να σε προσκαλεί σε ένα τρελό χορό παλλόμενων κυττάρων...

Χαμογελάς και αφήνεσαι στην απίστευτη αυτή αίσθηση...

Ανοίγεις το βιβλίο που έχεις φέρει μαζί σου, το τόσο ταιριαστό με το μέρος που βρίσκεσαι, και διαβάζεις..

Και μαθαίνεις κι ένα μυστικό...

Και θέλεις κι εσύ να βγεις από το περιορισμένο σώμα σου, θέλεις να νιώσεις την αληθινή σου φύση, να ζήσεις τόσο τέλεια όσο ένας άγραφος αριθμός, παντού ταυτόχρονα, πέρα από χώρο και χρόνο..  


Βλέπεις τη θάλασσα μπροστά σου να σου χαμογελά, να σε μαγεύει, να στέλνει τα απαλά κύματά της όλο και πιο κοντά, προσκαλώντας και προκαλώντας σε να τη γευτείς..

Πλησιάζεις δειλά-δειλά απολαμβάνοντας το κάθε βήμα, ανατριχιάζοντας ευχάριστα από τη δροσιά της καθώς τα πόδια σου πλατσουρίζουν εκεί που σκάει το κύμα...

Και χώνεσαι μέσα, αφήνοντας το αλμυρό νερό να σε αγκαλιάσει και να σε ηρεμήσει με τη δύναμη που κρύβει μέσα του και τον χρυσό ήλιο να διώξει κάθε σου έγνοια...

Και αφήνεσαι...

Και χαλαρώνεις...

Και νιώθεις την αύρα σου να εξαγνίζεται, την αρνητική ενέργεια που τόσο καιρό δε μπορούσες να απαλλαγείς γιατί είχες χίλια-δυο στο κεφάλι σου ξαφνικά τη νιώθεις να φεύγει από πάνω σου, να την παίρνουν μαζί τους τα κύματα και να χάνεται στο βυθό..

κι εσύ να αδειάζεις, να αδειάζεις, να γίνεσαι ένα με το νερό, ένα με τον ήλιο που αρχίζει να δύει, ένα με το ίδιο σου το Είναι..

Και δε θέλεις να φύγεις ποτέ από εκεί, δε θέλεις να τελειώσει αυτή η αίσθηση,

αυτή η ένωση με το Σύμπαν, με την ίδια σου τη Φύση... νοιώθεις τόσο ωραία, τόσο απίστευτα ωραία..

Κι αυτό φίλοι μου,

...αυτό είναι ευτυχία