Θέλω να γράψω, να αποτυπώσω σ' αυτές εδώ τις γραμμές αυτό που μου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες, να το έχω καταγεγραμμένο γιατί σε λίγο καιρό γνωρίζω πως θα μοιάζει με όνειρο που θα αμφισβητώ αν πραγματικά το έζησα.. Θέλω να έχω ένα σημείο αναφοράς να ξαναγυρίζω όταν το μυαλό μου θα αμφισβητεί ότι πράγματι υπήρξα αρκετά τυχερή για να νιώσω τόσο δυνατά συναισθήματα, να νιώσω τέτοια οικειότητα με έναν άνθρωπο που λες και τον γνωρίζω όλη μου τη ζωή κι όμως πάνε λίγες μόνο εβδομάδες..
Θέλω... Θέλω... Όμως... Πώς μπορώ να εκφράσω με λέξεις συναισθήματα τόσο έντονα; Τόσο καταλυτικά; Που ήρθαν τόσο ξαφνικά, σα μια πλημμύρα στην καρδιά που σαρώνει τα πάντα στο διάβα της; Πώς να εξηγήσω με λέξεις αυτό το φτερούγισμα που νοιώθω στο στομάχι, το ότι ξυπνάω και κοιμάμαι με τη σκέψη του, ότι ήδη θα ήθελα οι λίγες στιγμές που ζήσαμε μαζί να κρατούσαν μια ζωή; Κι ας γνωρίζω πως όλο αυτό έχει ημερομηνία λήξης... Κι ας γνωρίζω πως, παρόλο που νιώθει κι εκείνος το ίδιο, σύντομα θα τον κατακλύσουν κι άλλες σκέψεις.. Και θα δοθεί το τέλος... Στον έρωτα δεν υπάρχει ούτε ηθική ούτε λογική, μου είπε χθες μια ψυχή... κι έχει δίκιο.. γι' αυτό και παραμερίζω όλα τα άλλα που πάνε να εισβάλλουν στο μυαλό μου και στέκομαι στις στιγμές.. τις τόσο μοναδικές.. που ίσως επαναληφθούν, ίσως πάλι και όχι..
Γιατί ήταν υπέροχες.. αναζωογονητικές..
Ήταν η ίδια η ζωή...
Το υπέροχο τραγούδι αυτό το άκουσα άπειρες φορές από χθες το βράδυ.. δε μπορώ να μην ταυτιστώ με τους στίχους του...
Με κρατούνε θαρρώ.. σαν αλήθειες παλιές.. σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά...
Να χαϊδεύει μ' αφρούς.. τους πικρούς μας καημούς.. και να διώχνει της πίκρας τον πόνο...
Αχ...
Θύμα-θύτης κακής συγκυρίας... Είμαι....
Το υπέροχο τραγούδι αυτό το άκουσα άπειρες φορές από χθες το βράδυ.. δε μπορώ να μην ταυτιστώ με τους στίχους του...
Με κρατούνε θαρρώ.. σαν αλήθειες παλιές.. σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά...
Να χαϊδεύει μ' αφρούς.. τους πικρούς μας καημούς.. και να διώχνει της πίκρας τον πόνο...
Αχ...
Θύμα-θύτης κακής συγκυρίας... Είμαι....
6 σχόλια:
στην αρχή όταν γνωρίζουμε έναν άνθρωπο(είτε σε ερωτικό είτε σε προσωπικό επίπεδο)και τα βρίσκουμε μας φαίνεται ότι είναι σαν να τον ξέρουμε χρόνια.αλλά στην ουσία τον ξέρεις ΌΣΟ πραγματικά τον ξέρεις!
Είναι υπέροχο ένας άνθρωπος να σου δίνει τόσο δυνατές στιγμές!Κράτα τες σαν φυλακτό!
Σε φιλώ γλυκά!
Υ.Γ.έχω μια ανάρτηση με τον ίδιο τίτλο.
κουκουροφιλάκια!!
Είσαι γρήγορη χεχε :)
Ναι, τις κρατώ... σα φυλαχτό..
Θα περάσω.
Ειρήνη Μου...
Καλώς σε βρήκα!
Θέλω να σου πω πως ταυτίστηκα πλήρως με την ανάρτησή σου... Βλέπεις, πέρσυ, τέτοιες μέρες ζούσα τις καλύτερες ΣΤΙΓΜΕΣ της ζωής μου... Και καμιά φορά κι εγώ αμφισβητώ αν πραγματικά τα έζησα όλα αυτά... αν πράγματι υπήρξα τόσο τυχερή, όπως λες κι εσύ...
Με δάκρυα στα μάτια σου γράφω τις σκέψεις μου: Γνωρίζουμε έναν άνθρωπο, έναν άνθρωπο που ίσως στο τέλος να αποδειχθεί πως είναι και Ο άνθρωπός μας, τον ερωτευόμαστε, με τον καιρό τον αγαπάμε... Και στ' αλήθεια, νιώθουμε σαν να τον ξέραμε πολύ πριν τον συναντήσουμε, νιώθουμε πως ερχόταν κάθε βράδυ στα όνειρά μας και είναι πράγματι αυτός που περιμέναμε για πολύ καιρό... Είναι εκείνες οι στιγμές που νιώθουμε στ'αλήθεια ευλογημένοι, στ'αλήθεια ευτυχισμένοι, στ'αλήθεια τυχεροί...
Σου εύχομαι να ζήσεις πολλές τέτοιες στιγμές και από 'δω και πέρα...
Απλώς θα 'θελα να αναφέρω πως ειδικά την σημερινή μέρα το κείμενό σου με άγγιξε για τα καλά!
Μακάρι να ήταν όλα όπως παλιά... :'(
Το κομμάτι του αξέχαστου Παπάζογλου επληκτικό, από τα ομορφότερά του...
Σε φιλώ, ελπίζω να τα ξαναπούμε
Ναταλία, καλώς ήλθες.
Λυπάμαι πολύ που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν για σένα όπως ήθελες. Και οι δικές μου στιγμές τελείωσαν, απρόσμενα όπως και ξεκίνησαν. Ίσως εκείνος δεν το ήθελε τόσο πολύ τελικά, η ημερομηνία λήξης ήρθε τόσο γρήγορα.. αν και είμαι σίγουρη πως ήδη το μετάνιωσε. Δεν πειράζει, γραφτό μάλλον είναι οι ωραίες στιγμές να διαρκούν λίγο. Ευτυχώς είμαι σε άλλο τόπο από σημερα και εχω πολλά πραγματα να ασχοληθω τις επόμενες δύο εβδομάδες, οπότε πιστεύω πως θα μπορέσω να διαχειριστώ αυτές τις κρίσιμες days after και να βγω αρκετά αλώβητη - όσο γίνεται - απ' αυτό.
Μέχρι το επόμενο...
Παπάζογλου αγαπημένος κι αξέχαστος, όπως είπες. Θα τα ξαναπούμε.
Ειρήνη μου...
Πόσο όμορφη και αληθινή η ανάρτηση σου..!
Πρόσφατα έζησα μία παρόμοια κατάσταση..!
Λίγες όμορφες και μαγικές στιγμές και μετά τι..; Στις παίρνουν πίσω πριν προλάβεις να Συνειδητοποιήσεις πως τις έζησες..:-(
Νιώθεις για λίγο '' τυχερός'' που επιτέλους κάτι καλό σου συνέβη, και μετά τα βάζεις με τον εαυτό σου που πίστεψες για λίγο ότι κάτι ίσως και να άλλαζε..
Απλά κάποιες φορές εύχομαι όλα να ήταν διαφορετικά..:'(
Χάρηκα που σε βρήκα..
Σε φιλώ
Τα λέμε σύντομα
Υ.Γ. Απλά υπέροχο τραγούδι..!
Lonely καλωσήλθες..
Ναι, στις παίρνουν πίσω, αλλά δε μπορούν να σε κάνουν να ξεχάσεις. Το θέμα είναι από αυτές τις, σύντομες έστω, στιγμές, να κρατάμε την ομορφιά τους κι όχι τον πόνο που τις ακολούθησε.
Ως πότε θα το κάνουμε αυτό, θα μου πεις..
Μα ξανά.. και ξανά.. και ξανά.. για όλες τις στιγμές που θα βρεθούν στο διάβα μας.. Αυτό είναι ζωή.
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου